Мабыць, калі я не забудуся, то кожны юбілейны пост будзе па-беларуску. Бо, зусім нечакана, што я па чорнай, амаль парнаграфічнай, жэсці, блытаюся ў роднай мове. Бяда. Але, чорт яго ведае, мабыць беларуская мова аднойчы сыдзе да мяне, смертнага, і я пачну весці блог на ёй.
Аднак зараз я паспрабую нешта выдаць: гэта будзе такі трасянка-афіцыйны мікс, бо з усіх гэтых правак/пераправак у правілах я зусім ашалеў. Ды яшчэ начытаўся ўсякіх кніг па "сапраўдай беларускай граматыцы". Прыйшоў к выніку, што самаадукацыя гэта не маё, я просты задрот, куды мне.
Гаворка пойдзе пра вельмі шыкоўны твор, і, калі вы часам "любіце логіку поўнасцю", то зразумееце, што кніга будзе беларуская.
Ёсць такі гарны аўтар, якога амаль сціслая школьная праграма не абышла бокам, Уладзімір Караткевіч. Ну, ведаеце, "Дзікае паляванне караля Стаха" - такая містычная аповесць. Для зацікаўленных (да-да, гэта беларуская містыка, дзетка;) ёсьць амаль фільм. Таксама сліўкі грамадства ведаюць аб "Чорным замке Альшанскім" - сапраўдны клясічны беларускі дэдэктыў. Так вось, вы разумееце, што Караткевіч пісаў і яшэчэ кой-чаго, прычым зноў з гістарычным ухілам, так-так. Пад барабанны дробат я прадстаўляю "Каласы пад сярпом тваім".
Ведаеце, я не добры блогер і дрэнны рэцэнзііст, таму проста растлумачу, чаму ён мне прыглянуўся з першых старонах. Па-першае гэта традыцыі. Бо, мабыць, усе чулі аб дзядзькаванні (*звычай аддаваць дзяцей шляхты на выхаванне ў сялянскую сям'ю), але хто ж там сабе уяўляў ва ўсіх падрабязнасцях, што гэта за жах такі. Але ж жах, калі дзіцё туды-сюды кідаюць, як хлопцы заплечнік ў школе, сапраўды - жах. Далей гэта быт. Быт гэта заўсёды шыкоўна, бо зноў жа, гісторыя рэч добрая, але часта сухая, а тут - і сяляне, і шляхтічы, ды якія! Вось вам і старажытныя байкі (аж "Шляхтіч Завальня" нагадала), вось вам і шыкоўнае жыцце багатых землеўладальнікаў, і, нават, мода французкай мовы! Потым станаўленне галоўнага героя. Калі дачытаеце да моманта пасвячэння - пойміце. І, паміж справай, у Караткевіча вельмі "сапраўдны" стыль. Рэалістычны.
Вось так, сцісла і вельмі суха. Бо мяне чакае наступны том.
P.S. Ведаеце, я запомніў адну астаноўку мятро з дапамогай назвы "Каласоў".
Аднак зараз я паспрабую нешта выдаць: гэта будзе такі трасянка-афіцыйны мікс, бо з усіх гэтых правак/пераправак у правілах я зусім ашалеў. Ды яшчэ начытаўся ўсякіх кніг па "сапраўдай беларускай граматыцы". Прыйшоў к выніку, што самаадукацыя гэта не маё, я просты задрот, куды мне.
Гаворка пойдзе пра вельмі шыкоўны твор, і, калі вы часам "любіце логіку поўнасцю", то зразумееце, што кніга будзе беларуская.
 |
| Вось сам аўтар^^ Уладзімір Караткевіч |
Ёсць такі гарны аўтар, якога амаль сціслая школьная праграма не абышла бокам, Уладзімір Караткевіч. Ну, ведаеце, "Дзікае паляванне караля Стаха" - такая містычная аповесць. Для зацікаўленных (да-да, гэта беларуская містыка, дзетка;) ёсьць амаль фільм. Таксама сліўкі грамадства ведаюць аб "Чорным замке Альшанскім" - сапраўдны клясічны беларускі дэдэктыў. Так вось, вы разумееце, што Караткевіч пісаў і яшэчэ кой-чаго, прычым зноў з гістарычным ухілам, так-так. Пад барабанны дробат я прадстаўляю "Каласы пад сярпом тваім".
Ведаеце, я не добры блогер і дрэнны рэцэнзііст, таму проста растлумачу, чаму ён мне прыглянуўся з першых старонах. Па-першае гэта традыцыі. Бо, мабыць, усе чулі аб дзядзькаванні (*звычай аддаваць дзяцей шляхты на выхаванне ў сялянскую сям'ю), але хто ж там сабе уяўляў ва ўсіх падрабязнасцях, што гэта за жах такі. Але ж жах, калі дзіцё туды-сюды кідаюць, як хлопцы заплечнік ў школе, сапраўды - жах. Далей гэта быт. Быт гэта заўсёды шыкоўна, бо зноў жа, гісторыя рэч добрая, але часта сухая, а тут - і сяляне, і шляхтічы, ды якія! Вось вам і старажытныя байкі (аж "Шляхтіч Завальня" нагадала), вось вам і шыкоўнае жыцце багатых землеўладальнікаў, і, нават, мода французкай мовы! Потым станаўленне галоўнага героя. Калі дачытаеце да моманта пасвячэння - пойміце. І, паміж справай, у Караткевіча вельмі "сапраўдны" стыль. Рэалістычны.
Вось так, сцісла і вельмі суха. Бо мяне чакае наступны том.
P.S. Ведаеце, я запомніў адну астаноўку мятро з дапамогай назвы "Каласоў".
